Afgelopen weekend ging in Polen onze korte documentaire over het dorpje Chromiec in première. In drie verschillende dorpen werd de film getoond, ter gelegenheid van 20 jaar Nemo in Polen. Dat werd niet alleen gevierd met de documentaire, maar ook met een West-Friese dansgroep, een Poolse zanggroep, een tentoonstelling en nog veel meer. Drie dagen feest dus.

De eerste vertoning was in Chromiec zelf, in het dorpshuis. Mét een aantal van de geïnterviewden in de film. Spannend dus, want ze hadden het nog niet gezien. Maar gelukkig, de reacties waren positief. En dat is niet vanzelfsprekend, want de geschiedenis ligt gevoelig in het dorp en de omgeving. Maar de film is duidelijk een visie van een buitenstaander en dat relativeert wat. Iemand uit het dorp had zo’n film waarschijnlijk niet kunnen maken. Enige puntje van kritiek? Dat de nadruk wel erg ligt op de armoede en het ‘lelijke’. Ja, dat klopt. Want dat is wat wij, buitenlanders, interessant vinden. Daar liggen de verhalen en daar is het verleden zichtbaar. De nieuwbouw, renovaties en rijke buitenlanders zijn er natuurlijk ook, maar die hebben we niet gefilmd. Logisch dat mensen graag de wat succesvollere kant van hun dorp op het doek hadden gezien, voor hen is het moeilijk te begrijpen dat voor ons de armoede veel rijker is dan de nieuwe luxueuze villa´s die er verrijzen.

En de film zelf? Die verschijnt binnenkort online. Hou daarvoor onze social media of deze website in de gaten!

Zie ook: Documentaireblog: Duitse spoken tussen de muren